köşelerimiz uçsuz, yapılarımız virane..

"ateşin var mı? sigara içmez misin? allah bilir rakı da içmezsin. konuşmasını da bilmezsin değil mi? çiçekleri de sevmezsin. kuşları da. söyle. öyle değil mi? çocukları... canın çekmez mi hiç keyfetmeyi? parayı sever misin, parayı? onu da mı? erkeklerden nefret ediyorsun ha? ee... sana da bu yakışır. at kendini denize. ne duruyorsun? boşuna bu dünya demen. benim yarım yaşım kadar yoksun. derdin mi çok? benden de mi çok? at kendini şurdan denize. seni o paklar."

sigarasını yakmak içim çakmağını cebinde ararken, zuhal olcay usulca müşfik kenter'in sigarasını yakar. müşfik kenter zuhal olcay'a bakar, az öncekinden alakasız, gayet şefkatli bir ses tonuyla sorar:

"madem ateşin var, ne duruyorsun karanlıkta? haydi koş hayata..."

arkasını dönüp giderken yüksek sesle söylenir:

"hey bre karacaahmet, kara mezarlık! sana gelmiyorum işte! bir diyeceğin mi var? yorgo'nun meyhanesine gidiyorum! daha çoook beklersin! "

 

gecenin öteki yüzünde
ağlayacak gözyaşlarımız hep vardı
hayallerimiz ürkerdi sizlerden
mahçuptuk sesimiz duyulmazdı
gecenin öteki yüzünde
sorgulanan günahlarımız hep vardı
sevdiklerimiz kaçardı bizlerden
kaybedecek neyimiz kaldı
gecenin öteki yüzü bizim yüzümüz
umutlarımız suçsuz biçare
gecenin öteki yüzü bizim yüzümüz
köşelerimiz uçsuz,yapılarımız virane..
gecenin öteki yüzünde
saklanacak sırlarımız hep vardı
sessizliğimiz geçmezdi bizlerden
nedenlerimiz hiç sorulmazdı
gecenin öteki yüzünde
söylenecek sözlerimiz hep vardı
susardık korkardık sizlerden
susardık, hiçbir şey sormazdık
gecenin öteki yüzü bizim yüzümüz
umutlarımız suçsuz biçare
gecenin öteki yüzü bizim yüzümüz
köşelerimiz uçsuz, yapılarımız virane..