-Senin en büyük sıkıntın ne biliyor
musun? dedi
-Ne? dedim
-Bir şeye inanmıyorsun. dedi
Sustum. Çünkü haklıydı. Ne zaman
ki inanmaya başladım, artık ne susabiliyorum,
ne durabiliyorum ne de deliksiz uyuyabiliyorum. Geceler geçiyor, şafak söküyor,
ezan okunuyor, sabah oluyor... Biz hala şehirdeyiz.. Denize uyanmaya daha 3
sene var..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder