Seyduna ile Şahrud'un Öyküsüdür.

Mitolojik bir efsanedir.. 
Ölümsüzdür..



Seyduna ile Şahrud kavuşamayan iki sonsuzluktur, 
Şahrud yerin yüzüdür, gelinidir, 
topraktır,doğurur, 
sudur hayat verir,
Cennetin ortasından geçiyor derler,
Yaşamı akıtır Alamut Kalesi'ne.
Seyduna gökyüzüdür, 
Hasan Sabbah'tır.. 
Buluşurlar ufuk çizgisinde
Birleştirirler yer ile göğü..

Onu da güneş günde iki kez ateşe verir..
Yanarlar..
Soğurlar,
Dururlar.
Beklerler sonsuzluğun orta yerinde..
Günü gelir iki sevdalı ırmak olurlar 
Elbruz eteklerinde.
Şahin gelip dalına konar Şahrud'un,
Seyduna'nın suyundan içer 
Umutlar tazelenir Alamut Kalesi'nde...